Z prawnego punktu widzenia regulacja wewnętrzna warunków pracy jest jednostronnym działaniem pracodawcy. We Francji jest ona obowiązkowa w przedsiębiorstwach zatrudniających od 20 pracowników. Przepisy pracodawcy, formułowane według ściśle określonych wymagań ustawowych, dotyczą wszystkich pracowników.
Przepisy wewnętrzne określają warunki i sposoby utrzymania bezpieczeństwa i higieny pracy, a także obowiązujące procedury dyscyplinarne. Są one poddawane pod opinię rady przedsiębiorstwa i wysyłane do publicznej inspekcji pracy. Oto kilka przykładów zarządzeń (dyspozycji, poleceń), które mogą w nich występować:
– Zasady funkcjonowania: instrukcje dotyczące wykorzystywania maszyn i urządzeń, stosowania odzieży ochronnej, konserwacji: warunki użytkowania szatni, natrysków, stołówek i innych lokali specjalnych: zasady poruszania się w pewnych strefach przedsiębiorstwa: sposoby kontroli przystąpienia do pracy, ograniczenia wejść i wyjść: przestrzeganie godzin pracy, sposoby postępowania w przypadkach spóźnień: warunki związane z organizacją pracy, utrzymaniem i konserwacją narzędzi i wyposażenia technicznego: zasady poufności: sposób prezentacji zażaleń, zgłaszania żądań lub roszczeń: warunki wykorzystania osobistego niektórych maszyn i narzędzi będących własnością przedsiębiorstwa.
– Zakazy, częściowy lub całkowity zakaz palenia, wnoszenia lub spożycia alkoholu.
– Sankcje karne: pisemne upomnienie, przywołanie do porządku, złożenie z urzędu, karne przeniesienie służbowe, degradacja, zwolnienie z pracy z wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia oraz z odszkodowaniem lub bez odszkodowania w zależności od powagi przewinienia: procedura dyscyplinarna, w tym wezwanie pisemne do obowiązkowego stawienia się pracownika na rozprawę i możliwość wybrania przez niego rzecznika spośród personelu organizacji.
– Data wejścia w życie obowiązujących przepisów (zarządzeń, regulaminów, instrukcji itd.).
